Ο 28χρονος James Shanahan είχε μόνο λίγες εβδομάδες πριν τον πρώτο του διαγωνισμό στο bodybuilding όταν υπέστη ένα εγκεφαλικό επεισόδιο που θα άλλαζε για πάντα τη ζωή του. Μετά από τρία χρόνια όπου ανάρρωσε σταδιακά, δημοσιοποιεί την ιστορία του με την ελπίδα ότι άλλοι αθλούμενοι θα σκεφτούν δύο φορές τη χρήση των στεροειδών φαρμάκων.
ΠΡΙΝ ΜΕΤΑ 
Τα βάρη διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη ζωή του νεαρού James, στόχος του ήταν να γίνει δυνατός και δημοφιλής στο γυμναστήριο. Μετά το λύκειο άρχισε να εργάζεται σε ένα γυμναστήριο και στη συνέχεια ως PERSONAL TRAINER στο Retro Fitness Hackensack.
Εκείνη την περίοδο δεν του είχε περάσει ως σκέψη η χρήση των αναβολικών στεροειδών φαρμάκων, ήταν κοντά στα 20 και άρχισε να ασχολείται περισσότερο με το σώμα του στα πλαίσια ενός bodybuilding μοτίβου. [quote]ξεκίνησε πάλι στα τέλη του 2013 – με συνδυασμούς τεστοστερόνης, masteron και trenbolone [/quote]
Ο James Shanahan τελικά το 2011 αποφάσισε να κάνει χρήση φαρμάκων, όμως ήταν μια περίοδος που ταυτόχρονα διαγνώστηκε και με ελκώδη κολίτιδα, μία μορφή φλεγμονώδους εντερικής νόσου. Παρ όλο το πρόβλημα υγείας του ο στόχος του ήταν να βελτιωθεί μυϊκά και να γίνει πιο δυνατός στο γυμναστήριο.[quote]Ο James Shanahan έγχυζε στον εαυτό του μεταξύ 300mg και 600mg Τρενβολόνη δύο φορές την εβδομάδα [/quote]
Σταμάτησε για λίγο τα φάρμακα, αλλά ξεκίνησε πάλι στα τέλη του 2013 – με συνδυασμούς τεστοστερόνης, masteron και trenbolone (τρενβολόνη) όπως αναφέρει η τρεμπολόνη – ή Tren, όπως συνήθως λέγεται , είναι εξαιρετικά συναρπαστική για μερικούς fans αλλά είναι και εξαιρετικά επικίνδυνη!
Συγκεκριμένα, Το Steroids.com προτείνει 100mg ημερησίως ως προχωρημένη δοσολογία Τρενβολόνης στα 700mg ανά εβδομάδα κατ ‘ανώτατο όριο. Ο James Shanahan έγχυζε τον εαυτό του μεταξύ 300mg και 600mg δύο φορές την εβδομάδα – σχεδόν 300mg πάνω από την προτεινόμενη εβδομαδιαία δοσολογία!
Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2015, ο Shanahan βρισκόταν σε καλό δρόμο για να αγωνιστεί σε μια διοργάνωση του bodybuilding τον Απρίλιο, φαινόταν σε καλή φόρμα, ενώ ζύγιζε το φαγητό του, μετρούσε τα γεύματα του, όλα τέλεια χρονομετρημένα, ενώ παράλληλα ξεκίνησε να μειώνει τα στεροειδή.
Όμως στη συνέχεια είχε μια φλεγμονή κολίτιδας που τον έστειλε στο νοσοκομείο για μια εβδομάδα. Οι γιατροί του έδωσαν ένα νέο φάρμακο και επέστρεψε στη καθημερινότητα του, όπου ως συνήθως γυμναζόταν, έτρωγε και προετοιμάζονταν για τον αγώνα του.
Ώσπου μια μέρα, δυο εβδομάδες μετά το εξιτήριο από το νοσοκομείο και ενώ βρισκόταν στο κρεβάτι του σπιτιού του, έπαθε μια κρίση, νόμιζα ότι περνούσα μια κρίση πανικού,αναφέρει. Κάλεσε τον γαστρεντερολόγο του για να δει αν ήταν το νέο φάρμακο, που τον επηρέασε αλλά ο γιατρός του είπε να πάει αμέσως στο πλησιέστερο ιατρικό κέντρο εκτάκτου ανάγκης. Το τελευταίο πράγμα που θυμάται ο James Shanahan ήταν ότι η οικογένειά του τον μετέφερε στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Hackensack, όπου κατέρρευσε, υποφέροντας από μια άλλη κρίση και ένα εγκεφαλικό επεισόδιο! Πέρασε τις επόμενες τρεις εβδομάδες σε κώμα, και υποβλήθηκε σε τουλάχιστον σε τρεις χειρουργικές επεμβάσεις στον εγκέφαλο. Όταν τελικά ξύπνησε, ο Shanahan είχε χάσει το μεγαλύτερο μέρος της κινητικής του λειτουργίας, στην αριστερή του πλευρά. Θα έπρεπε να πεθάνω, είπε..
Αν και τα στεροειδή προκάλεσαν το εγκεφαλικό επεισόδιο (με πιθανότητα 1-2% συνέπεσαν με την κολίτιδα), οι γιατροί ανέφεραν ότι η φυσική κατάσταση του Shanahan – και η άλιπη μυϊκή του μάζα ήταν αυτό που τον έσωσε! Θυμάμαι τον γιατρό που κοίταζε τη μαμά μου, δείχνοντας με και λέγοντας: “ Αυτό είναι εκεί είναι ένα θαύμα” Θα έπρεπε να είχα πεθάνει, είπε ο Shanahan. Σε κλίμακα 10 ήταν 9,45 το εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέφερα ήταν ένα από τα χειρότερα! Ο Shanahan αντιμετώπισε έναν μακρύ δρόμο προς την αποκατάσταση. Αν και ποτέ δεν έχασε τη μνήμη του ή την ομιλία του, έπρεπε να επαναφέρει τις πιο βασικές λειτουργίες. Ο Shanahan τελικά μεταφέρθηκε στο Κέντρο Αποκατάστασης Kessler στο Saddle Brook, όπου άρχισε η πραγματική αποκατάσταση – προσπάθεια.
Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη J (@jshanahan24) στις
Έπρεπε να μπορέσω να φάω. Το δεξί μου χέρι είχε πρόβλημα. Το αριστερό μου μάτι είχε υποστεί βλάβη περιφερειακά, και έπρεπε να υποστηριχτώ για να περπατήσω, μου χρειάστηκαν περίπου έξι μήνες. Ο αριστερός βραχίονας του Shanahan είναι ακόμα εντελώς άκαμπτος. Με το καλό του χέρι κρατάει ένα μπαστούνι . Η ελευθερία κινήσεων μου έχει φύγει και αυτό είναι χάλια, είπε, αλλά είναι ένα από εκείνα τα πράγματα που πρέπει να αντιμετωπίσω, αυτή είναι η ζωή μου τώρα.
Η ιδέα ότι θα μπορούσε να είναι καλύτερο το αύριο ήταν αυτό που παρακίνησε τον Shanahan.
Δεν έχει σημασία τι κάνω, θέλω να είμαι καλύτερος από την προηγούμενη μέρα, είπε. Διάβασα πολύ, είναι η θεραπεία, είναι η γνώση, ελπίζω μια μέρα να βελτιωθώ σε ένα σημείο όπου θα είμαι πιο λειτουργικός, αλλά ποτέ δεν θα είμαι ο ίδιος. Αντιθέτως, χρησιμοποιεί τις δική του περίπτωση ως προειδοποιητική ιστορία. “Η γυμναστική είναι ο καλύτερος εθισμός”, δήλωσε ο Shanahan, “εφ ‘όσον δεν κάνετε τίποτα ηλίθιο”.
