Ο Αθλητή Παύλος Λάμπρου με νέα ανάρτηση του στο instagram δηλώνει:
Όταν στέφθηκα πρώτη φορά overall νικητής κατηγορίας men’s physique (2015) η επόμενη εμφάνιση μου ήταν στην Κρήτη.
Το στορυ έχει ως εξής. Όταν ετοιμαζομουν για αυτό τον αγώνα στην Κρήτη (περίπου 7 μήνες μετά την κατάκτηση του πανελληνίου 2015) πίστευα ότι θα πάω στη Κρήτη και θα κάνω περίπατο. Και το έβλεπα καθημερινά κατά τη διάρκεια προετοιμασίας μου. Το ίδιο έλεγε και ο προπονητής μου τότε Νίκος Παπαγεωργίου που εικονίζεται παραπάνω. Όταν έφτασα στη Κρήτη είδα περίεργα πράγματα να συμβαίνουν. Είδα προπονητές αθλητών που θα συμμετείχαν στον αγώνα να βγαίνουν για καφέ με στελέχη της ομοσπονδίας επιδεικτικά και μπροστά στα μάτια μου. Προς έκπληξη μου αναγκάστηκα να χαιρετίσω κιόλας γιατί πέρασαν από τόσο κοντά μου. Εκεί κατάλαβα ότι κάτι δε πάει καλά κ ήμουν έτοιμος για όλα σε εκείνο τον αγώνα. Βλέπετε ζούσα το όνειρο του πρωταθλητή που πίστευε ότι θα πάει περίπατο και θα προσθέσει άλλο ένα κύπελλο/μετάλλιο στην τροπαιοθήκη του. Όλα πληρώθηκαν από τη τσέπη μου για να μεταβώ στη Κρήτη.
Εισητηρια αεροπλάνου και διαμονή. Συν τα έξοδα προετοιμασίας. Και φτάνω να ανέβω στη σκηνή…..
Επειδή μου αρέσει να είμαι αντικειμενικός και να κρίνω σκληρά τον εαυτό μου ακόμα, σε αυτή τη περίπτωση ξεχώριζα. Η νίκη φαίνονταν μονόδρομος. Όταν λοιπόν ετοιμαζόμασταν για την απονομή και περιμέναμε την ανακοίνωση αποτελεσμάτων ξαφνικά αρχίζει ομιλία για τυχόν υπερβολική μυικοτητα στην κατηγορία men’s physique ότι δε θα γίνεται ανεκτή και θα τιμωρούνται όσοι είναι μυώδης (βάση κριτηρίων ???!? Που δεν υπάρχουν καν τέτοια κριτήρια). Μόλις άκουσα αυτό ήμουν έτοιμος για όλα. Ξαφνικά ανακοινώνουν τα ονόματα στη men’s physique και είμαι ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ. Με λίγα λόγια με απέκλεισαν. Ανεβαίνοντας με τόσο θυμό μέσα μου στη σκηνή να καταλάβω τον “έπαινο” της τελευταίας θέσης (8ης) κοίταξα το κόσμο απορημένος που γιουχαιζε και σκέφτηκα μέσα μου: “άντε εμένα δε με λυπάται κανένας… Το κόσμο που βλέπει μια τέτοια σφαγή μπροστά στα μάτια μου δε τον λυπάστε?” και άρπαξα τον έπαινο με το χέρι μου απότομα και τον έκανα κομμάτια πάνω στη σκηνή μπροστά σε όλο τον κόσμο και τον σκόρπισα στον αέρα. Δεν ήξερα τι να σκεφτώ. Δεν ήξερα τι να κάνω. Και απλά πήδηξα από τη σκηνή και αποχώρησα στα αποδυτήρια.
