Η αρχή με την αλόγιστη και εκτός ιατρικών ενδείξεων χρήση με σκοπό την ταχεία αλλά παροδική (προκύπτει επαναπρόσληψη σωματικού βάρους με τη διακοπή της χρήσης) απώλεια σωματικού βάρους από την χρήση της συγκεκριμένης κατηγορίας σκευασμάτων πραγματοποιήθηκε πριν περίπου 10 έτη όταν έλαβε έγκριση ο πρώτος εκπρόσωπος της οικογένειας των αγωνιστών του υποδοχέα GLP1, η λιραγλουτίδη (Victoza).
Παρόλο που κυκλοφόρησε και σε σκεύασμα με μεγαλύτερη δόση δραστικής ουσίας (Saxenda) αποκλειστικά για αντιμετώπιση παχυσαρκίας, αμέσως προέκυψε δραματική μείωση των αποθεμάτων παγκοσμίως καθώς και το απλό ακόμη σκεύασμα για την αντιμετώπιση του ΣΔ Τ2 (Victoza) άρχισε να διοχετεύεται ανεξέλεγκτα στην μαύρη αγορά για να εξυπηρετήσει το εκτός ενδείξεων αδυνάτισμα. Σήμερα, βρισκόμαστε στο ίδιο έργο θεατές με την σεμαγλουτίδη να μπαίνει εκ νέου στο στόχαστρο της παράνομης βιομηχανίας του αδυνατίσματος και να προκύπτει έλλειψη παγκοσμίως πριν καλά καλά ακόμη κυκλοφορήσει στην αγορά.
Σύντομα, με την έλευση της τιρζεπατίδης (Mounjaro) του διπλού GLP-1/GIP αγωνιστή που έδειξε απώλεια βάρους έως και 23% σε 12 εβδομάδες χρήσης στις προκλινικές μελέτες, υπολογίζεται πως θα προκύψει ακόμη μεγαλύτερο ζήτημα παράνομης χρήσης για απώλεια σωματικού βάρους.

Τα GLP-1 ανάλογα αν και σχετικά ασφαλή για χρήση αυστηρά σε διαβητικούς ασθενείς μπορεί να εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για υγιή άτομα που το χρησιμοποιούν εκτός ιατρικών ενδείξεων. Αν και οι GLP-1 αγωνιστές έχουν πληθώρα ευεργετικών δράσεων για τους διαβητικούς ασθενείς μέσω αύξησης έκκρισης ινσουλίνης μεταγευματικά, μείωση έκκρισης γλυκαγόνης, αύξηση λιπόλυσης, πρόκληση αγγειοδιαστολής, μείωση συστολικής αρτηριακής πίεσης έως και 6mmHg, μείωση του επικαρδιακού λίπους, μείωση ηπατικής στεάτωσης, μείωση κυτταρικής φλεγμονής, αύξηση καρδιακής παροχής, αύξηση επιβίωσης των παγκρεατικών β – κυττάρων και μείωση απορρόφησης της γλυκόζης στη συστηματική κυκλοφορία λόγω καθυστέρησης στο ρυθμό γαστρικής κένωσης προκαλώντας έτσι αίσθημα κορεσμού και επακόλουθης ανορεξίας.
Ωστόσο, απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή καθώς μερικές παρενέργειες της αλόγιστης χρήσης μπορεί να αποτελούν η υπογλυκαιμία, οι γαστρεντερικές διαταραχές όπως η ναυτία, η δυσκοιλιότητα και η διάρροια, η κεφαλαλγία, η αύξηση του καρδιακού ρυθμού, η υπεριδρωσία, η οξεία χολοκυστιτίδα και ακόμη πιο σοβαρά η οξεία παγκρεατίτιδα, κατάσταση δυνητικά απειλητική για τη ζωή. Κρίνεται λοιπόν ως εσφαλμένη η χρήση εκτός ιατρικών ενδείξεων για απώλεια σωματικού βάρους από τον γενικό πληθυσμό. Συμβουλευόμαστε πάντα τον θεράποντα ιατρό καθώς για την αποτελεσματική δίχως επαναπρόσληψη απώλεια σωματικού βάρους υπάρχει πληθώρα ασφαλών φαρμακευτικών και μη παρεμβάσεων.